ഇനി
എന്തെഴുതാന്‍
എന്റെ മാത്രം പകലോടുങ്ങിയ
ഈ സായാഹ്നത്തിന്റെ സന്കടത്തില്‍
നിസ്സംഗതയുടെ ചിതയില്‍
മൃതിയുടെ രതിയറിയണം
ഊരുന്ന രേതസ്
മുക്തിയുടെ ശാന്തിതീര്‍ഥം
മൃത്യുകാമെഷ്ടിയുടെ ഹോമച്ചിതയില്‍
ഹവിസ്സായ് ഞാന്‍ ......
ആര്‍ക്കുമൊരു "സതി"യുടെ
നൊമ്പരം ഞാന്‍ തരില്ല
(രാജാറാം മരിചെങ്ങിലും)
ഒരു വാര്‍ധക്യ പ്രവാസിയുടെ
സന്കട ഹര്‍ജി ......
ശുഭപ്രതീക്ഷയുടെ
താളുകളില്‍
ജീവിതത്തിന്റെ
അര്‍ത്ഥമ്കുരിചിടുക
എന്നിട്ട്
ഏകാന്തതയുടെ സന്തോഷങ്ങളില്‍
ആ അര്ത്ഥം
മനപ്പാടമാക്കുക
സ്മ്രിതിയിലും കനവിലും
ഭാവിയുടെ
അഗ്നി നിനവിലും
ഒരു സഹയാത്രികന്റെ
ഹൃത്സ്പന്ദനം തിരിച്ചറിയുക
സാഹചര്യങ്ങളുടെ
സമര്തചിതകളെ
ധ്യ്ര്യ ജലമോഴിച്ചു അണച്ച്
അതില്‍
ശുഭതിന്റെ
വൃക്ഷങ്ങള്‍ നടുക
പുനര്‍ജനി
നല്‍കുവാന്‍
നെഞ്ഞിലി സ്നേഹപാത്രം
പരയുവാനുയിരിന്റെ
മൌനമന്ത്രം
പുണരുവാന്‍
കാറ്റിന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍
തഴുകുവാന്‍ അക്ഷരതൂവലുകള്‍
അടുക്കുവാന്‍
കാലം തടഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
എന്നെന്റെ പ്രാണനെ
തൊട്ടു ഉറങ്ങാം
ഖടികാരമില്ലാത്ത
ലോകത്ത്
ഞാനെന്റെ
കാലത്തിനോടൊരു
കളവ് ചൊല്ലും
കാലമെന്‍ മുന്നിലായ്
മുട്ടുകുതും
വഴി വഴുതി വീനോരി
ജീവിത തരയിലെന്‍
ഹൃദയ ഹസ്തതിനാരഭയം
അകലുവാന്‍
വയ്യാതോരാത്മ ബന്ധം
ഇനി ഞാന്‍ പിറക്കുമ്പോള്‍
ഉയിരിന്റെ പാതിയായ്
ഇവളും ജനിക്കുമെന്‍
ഗാധയായ്സ്നേഹമായ്.
